Al bij de eerste heat was 't duidelijk, die pukkelige jongen op baan 3 gaat snel.
Véél te snel..."Alle zeilen bijzetten", was 't advies vanuit het team.
....Ja, da's makkelijker-gezegd-dan-gedaan....
Het lukte wel om die jongen voor te blijven, maar dat had zo zijn impact.
Met andere woorden: De slotcar ging wat vaker de baan uit.
Dus zo beschouwd had het helemaal geen zin om zo hard te gaan..
"Blijf erin", schreeuwde de teamgenoot nog vol goede moed vanaf de zijlijn.
Nog een goede 10 minuten van de 22 te gaan, m'n handen waren al aan het verkrampen.
In mooie vaktermen "de spieren verzuren", Tja: Hoe vaak sta je langs de baan en dan zo lang ?......volgende keer maar wat aan 'opwarming doen' ...de batterijen van de knijpkat extra opladen ofzo..
Met een ware krachtinspanning lukte het de laatste minuten nog voor de pukkelige jongen te blijven...tuurlijk laat je het niet blijken..met een brede glimlach feliciteerde wij elkaar met de mooie race.
Duidelijk was het wel: "De toekomst is aan de jeugd". We krabten ons wel even op 't hoofd.
Doen wij er straks niet meer toe? Staat er al een bekertje voor 't kunstgebit klaar bij binnenkomst?
....Is er wel ruimte voor de rollator... ??
Toch hervonden wij snel onze 'Ikke', wij zullen 't dan straks afleggen tegen die jonge gasten aan de baan, maar zij hebben ons nodig om alleen al een mooi evenement op te zetten. Zo is 't maar net...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten